Testisler anne karnındaki bebekte henüz torbalarda değilken karın içinde böbrek komşuluğunda gelişmeye başlarlar. Daha sonra doğuma yakın dönemde aşağıya doğru göç ederek kasık kanalından geçer ve torbalarda her iki taraftaki yerlerini alırlar. Bazı bebeklerde testislerden birinin ender olarak da ikisinin torbalarda olmadığı fark edilir. Testis iniş yolu üzerinde bir yerde (çoğunlukla kasık kanalı içinde) kalmıştır. Testislerin normal vücut ısısına göre 1-2°C daha düşük ısıda bulunmaları sperm üretme fonksiyonları açısından gereklidir. Normal testisler bunu dış ortam ısısına göre yükselip alçalmak suretiyle sabit tutarlar. Oysa yüksekte kalmış ve hiç aşağıya inemeyen testislerin yüksek ısıdan etkilenerek fonksiyonlarının bozulduğu düşünülmektedir. İki taraflı inmemiş testisi olan kişilerin çocuk sahibi olma şansları azalmaktadır. Günümüzde inmemiş testislerin 1 yaşından itibaren bozulmaya başladıkları gösterildiğinden, en geç 6-12 aylık olana kadar beklenmesi, inmeyenlerin tedavi ile indirilmesi kabul edilen görüştür. Hormon tedavileri ile testislerin az bir bölümü inebilmektedir. Ancak bu şekilde inmeyen büyük çoğunluğunun gereksiz yere küçük yaşta cinsiyet hormonları aldığını (bazılarında peniste büyüme ve kıllanma olmaktadır) düşünen çoğunluğu cerrah olan araştırmacılar, hormon tedavisi uygulamadan doğrudan cerrahi tedavi ile 6-12 ay arasında testisi normal yerine indirmeyi tercih etmektedirler. Çocuğun yaşı büyük de olsa, hatta fonksiyon beklentisi az da olsa, indirme operasyonu uygulanmalıdır, çünkü inmemiş testislerde erişkinlik döneminde kanser gelişme riski vardır. İndirilmeyen testislerde kanserin teşhisi de zor olacağından gecikme riski yüksek olur. Testisin alınmak zorunda kalındığı veya doğuştan hiç olmadığı bazı çocuklarda psikolojik travmayı engellemek ve normal bir kozmetik görünüm sağlamak amacı ile testis protezi yerleştirilebilir.